Separate and every deadly
Door: Sara
Blijf op de hoogte en volg Sara
23 Juni 2008 | India, Poona
De afgelopen week was een beetje een ongeluksweek voor me. Deze week zou ik mijn tweede week vrijwilligerswerk hebben bij de Doorstep school, iets waar ik echt naar uit keek. Helaas werd ik zondagavond ziek (het moest er eens van komen natuurlijk) en heb drie dagen in bed gelegen. Donderdagmiddag vond ik het echt genoeg geweest en ben ik een halve dag gaan werken, en ook vrijdag heb ik bijna de hele dag gewerkt.
Voor zaterdag hadden Connie, Ime en ik een tripje buiten de stad gepland. Ik heb frisse lucht en wat groen nodig na zo’n lange tijd alleen maar stadsdrukte om me heen. We stonden dapper om 5.45 uur op om een vroege bus naar Sinhagad Fort te pakken. Sinhagad ligt zo’n 30 km. buiten Pune en is een populaire bestemming voor de stadsmensen om te trekken en schone longen te krijgen. Helaas stond Ime een beetje ziekjes op, dus gingen Connie en ik met zijn tweetjes op weg. De bus bleek later te vertrekken dan gedacht, dus hebben we in de vroege ochtend een fijn rondje gelopen rondom de Shaniwar Wada (letterlijk het Zaterdags Huis), het fort in de binnenstad van Pune. We bezochten een mooie Ganesh tempel, die al veel bezoekers trok, zelfs op dit uur. Met de blessing van de populaire god der reizigers vertrokken we met de locale bus richting Sinhagad (eindelijk met een “echte” Indiase bus!). Vanaf het eindpunt liepen we omhoog de bergen in, naar een bestemming die lag verscholen in de wolken. In deze periode, de moesson, is de natuur absoluut groener en frisser en is het makkelijker om je te bewegen. Het is de hele dag droog gebleven en het was perfect wandelweer. Maar helaas bleef het niet zo perfect; door een stom ongeluk gleed ik uit over de losse stenen en heb ik mijn rechter enkel verzwikt. De klim naar beneden ging twee keer zo langzaam omdat ik met elke voorzichtige stap moest uitkijken. Ik baal ontzettend dat dit onze leuke trip heeft verpest en ik nog niet het fort heb kunnen zien. It happens. We hebben alsnog lol gehad en de omgeving was groen en bloeiend. We zijn teruggereden en ik heb voor de verandering de rest van de middag op bed gelegen met ijs op mijn voet, totdat de pijn te erg werd en ik voor de zekerheid naar het ziekenhuis ben gegaan. Connie ging gelukkig met me mee en heeft ervoor gezorgd dat er keurig een riksja voor de deur kwam gereden, aangezien lopen moeilijk is.
Indiase ziekenhuizen (althans, deze) zijn best prima, beter zelfs dan de Griekse. De dokter heeft naar mijn enkel gekeken. Er is een röntgenfoto gemaakt voor de zekerheid en er was gelukkig niks gebroken. Met medicijnen, enkelbanden en veel goed advies ben ik naar huis gegaan, om ook de zondag (vandaag) op bed door te brengen met mijn voet omhoog. Tja.
Zaterdagavond zijn we wel nog op pad geweest, om ons halve tripje goed te maken. Met Shintu, een collega, begaven Connie en ik ons naar de bioscoop. Helaas bleek de film niet te draaien en hebben we ons maar naar een goed Chinees restaurant begeven. De rest van de avond hebben we lui bij Shintu doorgebracht. Toen het NL elftal ook nog van Rusland verloor had ik het even gehad ;)
Volgende week komt een aantal mensen van BSL overgevlogen, dat betekent een intensieve werkweek. Ook ga ik met Edwin, de productie&IT manager spreken over zijn aabod: hij heeft me een baan als projectcoordinator redactie&productie aangeboden bij BSL! Ik heb al ja gezegd al zijn de details nog niet bekend en is er nog niks ondertekend.
De 13e juli vertrekken Connie en Vidya al weer naar Duitsland, omdat hun visum helaas niet verlengd kan worden door stomme bureaucratische regeltjes. Ook Irene vertrekt vroeger, op de 17e, en Ime is in deze periode op vakantie. Dat zou betekenen dat ik de laatste 10 dagen dat ik hier in India ben, helemaal alleen ben… Niet zo fun. Ik wil niet weg uit India, ook al was deze week een beetje een ongeluksweek heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin. Maar als iedereen vertrekt en ik overblijf gaat de lol er ook wel vanaf. Daarbij wil Edwin graag dat ik zo snel mogelijk bij BSL begin, en maakt hij zich hard om me hier op dezelfde dag als Irene te laten vertrekken. Een moeilijke taak: ik ben ten eerste de enige Nederlander hier als Ime weg is, en daarbij de laatste intern. Crest zal moeilijk gaan doen en Duitsland (Springer) nog veel moeilijker. Hij heeft echter ook invloed hier en in Springer dus ik wacht rustig af.
Er is uiteraard ook nog leven naast het werk. Zo zijn we woensdagavond naar de Shisha café geweest met een berg leuke mensen (Fransen, Spanjaarden, Nepalesen, Indiërs, Nederlanders, Duitsers, en een Zwitser.. en vast nog meer ;) ). Er was een live jazzavond en de band speelde erg goed. Het gezelschap was goed, de sfeer relaxed, en al was ik eigenlijk nog ziekjes was het een fijne avond. In de weekenden is er altijd wel ergens een feestje of twee; vorig weekend was er een brazilian party en zijn we nog naar de scream (club) geweest. Daarnaast hebben we Irene's verjaardag gevierd (zie foto's op mijn account hieronder).
Nu is het plannen maken wat ik nog wil doen in de tijd die ons rest, en dat is niet zo veel...! En ik wil nog zoveel zien/doen/beleven, ik wil niet hoeven kiezen.... Er zit maar een ding op: terugkomen naar India. Dat gaat vast gebeuren. Connie en ik keken elkaar al lichtelijk melancholisch aan in de brakke bus vanaf Sinhagad fort: we gaan India missen, ook het vuil, de herrie, de maffe mensen en alles eromheen.
P.s. let niet op de titel, is van een van mn favo Last Shadow Puppets songs!
Foto's:
http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia
Voor zaterdag hadden Connie, Ime en ik een tripje buiten de stad gepland. Ik heb frisse lucht en wat groen nodig na zo’n lange tijd alleen maar stadsdrukte om me heen. We stonden dapper om 5.45 uur op om een vroege bus naar Sinhagad Fort te pakken. Sinhagad ligt zo’n 30 km. buiten Pune en is een populaire bestemming voor de stadsmensen om te trekken en schone longen te krijgen. Helaas stond Ime een beetje ziekjes op, dus gingen Connie en ik met zijn tweetjes op weg. De bus bleek later te vertrekken dan gedacht, dus hebben we in de vroege ochtend een fijn rondje gelopen rondom de Shaniwar Wada (letterlijk het Zaterdags Huis), het fort in de binnenstad van Pune. We bezochten een mooie Ganesh tempel, die al veel bezoekers trok, zelfs op dit uur. Met de blessing van de populaire god der reizigers vertrokken we met de locale bus richting Sinhagad (eindelijk met een “echte” Indiase bus!). Vanaf het eindpunt liepen we omhoog de bergen in, naar een bestemming die lag verscholen in de wolken. In deze periode, de moesson, is de natuur absoluut groener en frisser en is het makkelijker om je te bewegen. Het is de hele dag droog gebleven en het was perfect wandelweer. Maar helaas bleef het niet zo perfect; door een stom ongeluk gleed ik uit over de losse stenen en heb ik mijn rechter enkel verzwikt. De klim naar beneden ging twee keer zo langzaam omdat ik met elke voorzichtige stap moest uitkijken. Ik baal ontzettend dat dit onze leuke trip heeft verpest en ik nog niet het fort heb kunnen zien. It happens. We hebben alsnog lol gehad en de omgeving was groen en bloeiend. We zijn teruggereden en ik heb voor de verandering de rest van de middag op bed gelegen met ijs op mijn voet, totdat de pijn te erg werd en ik voor de zekerheid naar het ziekenhuis ben gegaan. Connie ging gelukkig met me mee en heeft ervoor gezorgd dat er keurig een riksja voor de deur kwam gereden, aangezien lopen moeilijk is.
Indiase ziekenhuizen (althans, deze) zijn best prima, beter zelfs dan de Griekse. De dokter heeft naar mijn enkel gekeken. Er is een röntgenfoto gemaakt voor de zekerheid en er was gelukkig niks gebroken. Met medicijnen, enkelbanden en veel goed advies ben ik naar huis gegaan, om ook de zondag (vandaag) op bed door te brengen met mijn voet omhoog. Tja.
Zaterdagavond zijn we wel nog op pad geweest, om ons halve tripje goed te maken. Met Shintu, een collega, begaven Connie en ik ons naar de bioscoop. Helaas bleek de film niet te draaien en hebben we ons maar naar een goed Chinees restaurant begeven. De rest van de avond hebben we lui bij Shintu doorgebracht. Toen het NL elftal ook nog van Rusland verloor had ik het even gehad ;)
Volgende week komt een aantal mensen van BSL overgevlogen, dat betekent een intensieve werkweek. Ook ga ik met Edwin, de productie&IT manager spreken over zijn aabod: hij heeft me een baan als projectcoordinator redactie&productie aangeboden bij BSL! Ik heb al ja gezegd al zijn de details nog niet bekend en is er nog niks ondertekend.
De 13e juli vertrekken Connie en Vidya al weer naar Duitsland, omdat hun visum helaas niet verlengd kan worden door stomme bureaucratische regeltjes. Ook Irene vertrekt vroeger, op de 17e, en Ime is in deze periode op vakantie. Dat zou betekenen dat ik de laatste 10 dagen dat ik hier in India ben, helemaal alleen ben… Niet zo fun. Ik wil niet weg uit India, ook al was deze week een beetje een ongeluksweek heb ik het nog steeds heel erg naar mijn zin. Maar als iedereen vertrekt en ik overblijf gaat de lol er ook wel vanaf. Daarbij wil Edwin graag dat ik zo snel mogelijk bij BSL begin, en maakt hij zich hard om me hier op dezelfde dag als Irene te laten vertrekken. Een moeilijke taak: ik ben ten eerste de enige Nederlander hier als Ime weg is, en daarbij de laatste intern. Crest zal moeilijk gaan doen en Duitsland (Springer) nog veel moeilijker. Hij heeft echter ook invloed hier en in Springer dus ik wacht rustig af.
Er is uiteraard ook nog leven naast het werk. Zo zijn we woensdagavond naar de Shisha café geweest met een berg leuke mensen (Fransen, Spanjaarden, Nepalesen, Indiërs, Nederlanders, Duitsers, en een Zwitser.. en vast nog meer ;) ). Er was een live jazzavond en de band speelde erg goed. Het gezelschap was goed, de sfeer relaxed, en al was ik eigenlijk nog ziekjes was het een fijne avond. In de weekenden is er altijd wel ergens een feestje of twee; vorig weekend was er een brazilian party en zijn we nog naar de scream (club) geweest. Daarnaast hebben we Irene's verjaardag gevierd (zie foto's op mijn account hieronder).
Nu is het plannen maken wat ik nog wil doen in de tijd die ons rest, en dat is niet zo veel...! En ik wil nog zoveel zien/doen/beleven, ik wil niet hoeven kiezen.... Er zit maar een ding op: terugkomen naar India. Dat gaat vast gebeuren. Connie en ik keken elkaar al lichtelijk melancholisch aan in de brakke bus vanaf Sinhagad fort: we gaan India missen, ook het vuil, de herrie, de maffe mensen en alles eromheen.
P.s. let niet op de titel, is van een van mn favo Last Shadow Puppets songs!
Foto's:
http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia
-
23 Juni 2008 - 19:28
Ina Meerveld:
hoi Sara,
gefeliciteerd met je nieuwe baan; het is toch wel heel bijzonder dat je nu al een baan hebt voor als je terugkomt. Blijkbaar zijn daar erg tevreden over jou. ik heb nog een keer de fotos bekeken; wat zitten daar prachtige fotos bij!. Ik hoop dat je niet te lang last hebt van je voet.
Geniet nog van je laatste weken in India.
groetjes ina -
24 Juni 2008 - 08:25
Frans En Joke:
Hallo lieve Sara,
Van harte gefeliciteerd met je nieuwe job!!!!!
Nu hoef je niet meer de keuze te gaan maken van werken of studeren ze hebben het gewoon een beetje afgedwongen....geintje.
Je hebt wel een pech week gehad, hopelijk gaat het met je enkel al wat beter, maar kijk ermee uit want je voet en enkel blijft nu wel een tijdje een zwakke plek. Blijf je toch wat langer in India ondanks de meeste weg zijn of kom je eerder naar huis?
Veel groetjes,
Frans en Joke.
-
01 Juli 2008 - 07:58
Hilde Schonk:
Lieve Sara,
Net terug van een weekje Ibiza. Samen met Dick en Bart hele mooie villa gehuurd (kenden we al), met zwembad en alles erop en eraan. Prachtig weer dus genoten. Had al gehoord van de baan die je aangeboden kreeg! Fantastisch, gefeliciteerd! Realiseer me dat als je vertrekt uit India ik niet meer kan uitkijken naar je leuke berichten. Het gekke is dat nu je zo ver weg zit, we veel meer van elkaar horen dan wanneer je in Nederland zit!!
Wat is de communicatiewereld toch veranderd (sprak je oudere tante). Ik heb genoten van je berichten en de afgelopen weken kon ik ook nog de fietstocht van een vriendin met haar vriend naar Rome volgen. Enig. Hoop dat je uit de laatste 17 dagen nog alles kunt halen wat mogelijk is en je weet volgend jaar al waar je naar toe gaat...
Geniet nog even van je India, liefs Hilde
-
07 Juli 2008 - 09:01
Siwart & Carla:
Hoi dochter,
Vandaag weer begonnen met werken. Het valt niet mee na 3 weken Spanje maar we gaan er weer tegenaan. Dat is binnenkort ook jou toekeomst als je aan het werk bent bij BSL. Nog 11 dagen dan is je India avontuur weer voorbij. Geniet van deze laatste dagen en realiseer je dat je nu nog dingen kunt doen en kopen waar je later waarschijnlijk niet aan toe komt. Als je meer wet van je vluchtschema dan horen we dat wel. Ik zal zelf ook nog even kijken naar de vluchten vanaf Frankfurt ingeval je de aansluiting mist. Hebben gisteren al flink bijgekletst per telefoon dus laat het voorlopig even hierbij. Zien er naar uit als je weer thuis komt.
Groetjes, en dikke kus
Carla en Siwart -
07 Juli 2008 - 20:44
Malou:
Beste Sara,
Je kent mij niet, maar via google kwam ik op jou website terecht (ik ben 26 jaar en woon in het noorden van het land). Heb je daar gezeten als stagiaire of als werkervaringsplek? Ik heb journalistiek (HBO) gestudeerd (diploma behaald) en Communicatie-&Informatiewetenschappen (WO). Ik werk nu fulltime bij de ING bank als adviseur en coach voor medewerkers op het gebied van taal & communicatie richting klanten (op de landelijke afdeling e-mail). Ik las over werkervaringsplek in India bij BSL. Zou je mij kunnen mailen? Dan kan ik je even een e-mailsturen. Had even wat vragen aan je. Mijn adres is: mlou5@hotmail.com.
Groetjes, Malou -
07 Juli 2008 - 20:45
Malou:
PS: ik ben trouwens ook al benaderd voor een gesprek dus vandaar dat ik je even e-mail...leuk om alles te lezen :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
