Sara in the City

Cornelia, een van de Duitse meiden, is vorige week woensdag naar Duitsland teruggevlogen wegens gezondheidsproblemen. Haar kamer werd de dag daarop al overgenomen door de nieuwe Nederlandse intern, Ime. We waren dus weer met zijn zessen. Tijdelijk in ieder geval, want Renée, de andere Nederlandse intern, is vandaag vertrokken. Ze heeft haar avontuur voortijdig beëindigd. Zo wisselen de interns elkaar mooi af.

We hebben Ime direct op sleeptouw genomen en hem ondergedompeld in het Indiase leven. Vrijdag hebben we met zijn allen plus Heiko, een Duitse gast die we hier hebben ontmoet, lekker gegeten bij Bansho, een verborgen fancy restaurant in een afgelegen buurt. Toen we uit de rikshaw stapten vroegen we ons serieus af wat dit was, maar van binnen bleek de tent in een relaxte Afrikaanse sfeer te zijn ingericht.
Zaterdag hebben we wat geshopt, waarna Renée, Ime en ik ons hebben laten verwennen in een spa. Vanuit de chaos van de stad tot rust komen in de serene omgeving van een spa is nogal een overgang. De massage en body polish waren fijn… Helaas kon ik niet al te lang van mijn superzachte geschubde huidje genieten, want die avond hadden we een feest. Thema: Cowboys & Indians. Dat laatste als in veertjes op je hoofd (al dan niet in de vorm van een opgebonden stropdas) en lipstick op de wangen. Het feestje was bij een Franse gozer, Gérard, thuis en bleek te worden bevolkt te worden door 95% buitenlanders. Het internationale gezelschap maakte het erg gezellig en daarbij, hoe vaak komt het in India nou voor dat je tot 3 uur uit kan? Alle clubs sluiten rond 11 uur, 12 uur max. Het heeft even geduurd maar we lijken eindelijk een sociaal leven na het werk te creëren. Veel tripjes en elke avond gevuld met uitstapjes in de stad.

Zondag hebben we uitgeslapen en vooral ons best gedaan om zo weinig mogelijk te doen. Die avond namelijk was de bruiloftsreceptie van Reshma, een collega. Irene, Renée en ik hebben ons best gedaan onze 5,5 meter lange sari’s zo goed mogelijk te draperen. Connie en Vidya gingen in glitterende Salwar Kameez, Ime in zijn speciaal voor dit soort momenten meegenomen pak. Beplakt met bindi’s (stipjes op je voorhoofd), rinkelende armen vol armbanden en belletjes om mijn enkels begaf ik me in een rikshaw naar de wedding hall. Het moet nogal een gezicht zijn geweest. We hebben zelfs een verkeersongelukje veroorzaakt doordat twee brommers op elkaar reden, terwijl wij bij rikshaws stonden te onderhandelen.
Op de receptie heeft een collega ons erg geholpen met het herdraperen van de sari. De receptie bleek vooral om het eten te gaan; de meeste mensen kwamen, aten en gingen. We hebben ons vermaakt met foto’s nemen en mensen kijken. Het was gaaf om eens mee te maken.
Maandag zijn Connie, Ime en ik direct na het werk naar M.G. road gegaan om een kado voor Renée te kopen. Daarna ontmoetten we Heiko in het Shisha cafe, een gaaf restaurant in een populaire buurt. Liggend op de lange banken terwijl we van onze chicken tikka massala genoten kwamen we bij van de werkdag. Lurkend aan een waterpijp luisterden we naar de muziek en de wind.
Dinsdag gingen Connie, Renée en ik met een vijftal collega’s naar Mocha, een cafe waar ze ook westerse dingen serveren. Deze avond was ook een beetje Renées afscheid van haar collega’s, aangezien ze donderdag zou vertrekken. Deze dag is ook opeens de moesson begonnen. Een regenwolk is opengebroken en zorgde voor zoveel water dat het niet weg kon. Nu al staat alles blank en de moesson is nog praktisch niet begonnen. Dat wordt nog wat…
Woensdagavond hadden we Supriya, een ex-collega, en Heiko uitgenodigd voor een Duits diner. Met brood-knödeln en rode kool, groentesalades en aardappelsalade waanden we ons weer even in Europa.

Naast al deze leuke avonden is er ook nog werk uiteraard. Er is best wel wat veranderd. Waarschuwing vooraf: Skip de volgende paragrafen als je vooral niet al mijn werkperikelen wilt lezen.
Ik heb het erg druk – zeker nu Renée weg is – en een grote verantwoordelijkheid over alle Nederlandse jobs. Ik geloof echt dat ik blij mag zijn dat wij interns deze positie hebben gekregen, als een soort intermediair tussen de mensen op de vloer, het management in Crest en de klanten in Europa en Amerika. Mijn taak in dit alles is het coördineren van de projecten en zorgen dat het gedaan wordt. Ik doe de quality assurance, proeflezen, en onderhoudt contacten met het management en de klant (BSL). Daarnaast ben ik degene die het overzicht heeft over alle lopende dingen, de productie mensen hebben dat overzicht niet en hoeven dat ook niet te hebben. Ik heb al veel geleerd en leer nu ook nog te werken onder druk. De werklast is verhoogd en het is pittiger geworden. Het lijkt voor Indiërs praktisch onmogelijk deadlines te halen of woord te houden, en ik moet beide partijen gelijk zien te trekken. Daarnaast is er ook nog een vloermanager die compleet incapabel is maar met wie we toch moeten zien te werken. Suprakash, arme man, heeft meestal geen idee wat er speelt en is totaal gefixeerd op irrelevante zaken. Waar hij komt creëert hij verwarring in plaats van duidelijkheid. Om een voorbeeld te geven: we zijn met een template voor een boek bezig. Hiervoor hebben we enkele dagen geleden een schaduw project gekregen, waarvan de deadline vandaag was. Prasad, de hoogste baas, zit op dit moment in Duitsland en had gemaild naar Suprakash of het schaduwproject wel op tijd opgestuurd zou kunnen worden. Suprakash mailde hem terug dat dit geen probleem was, uiteraard kan dat. Dezelfde minuut stuurt hij mij een mail, “Please confirm the below mentioned question and make it happen”. Tja.

Ik mag het dan wel druk hebben met allerlei verschillende projecten, het is wel leuk: beter te veel werk dan te weinig. Daarbij leert Ime ontzettend snel hoe alles in zijn werk gaat en kan hij al nuttige dingen doen. Na deze maanden zijn er enkele mensen vast op het werk voor BSL gezet en met dit team heb ik geleerd te werken. Indiërs zijn echt ‘anders’: langzamer, verwarrend als je ze niet kent, maar ook harde werkers die zonder klagen uren overwerken om een deadline of de kwaliteit te behalen. Er zou veel in dit bedrijf kunnen verbeteren, vooral met het oog op de omstandigheden van de werknemers, maar ik heb het idee dat ik in de positie ben iets wezenlijks te veranderen al lang geleden laten varen. Ook al hebben we veel verantwoordelijkheden, we zijn nog steeds “slechts” interns en nog buitenlanders bovendien.

Vanavond gaan we naar de film, Sex and the City, niet mijn keus maar het wordt met dit gezelschap vast toch gezellig ;)


Meer foto's - sari-modeshow - zijn te vinden op mijn album:
http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia