Terug in Nederland

Foei foei, dat ik zo lang niet op mijn weblog heb geschreven! Mijn excuus is dat mijn weblog mainly over mijn India-avonturen gaat, en ik twee weken in Nederland verbleef.
Ik heb alle 10 mijn vakantiedagen opgenomen en ben naar Nederland gevlogen, vooral om de bruiloft van Andrea, een vriendin, mee te maken. De heimwee is meegevallen, maar uiteraard was het weerzien met familie en vrienden wel erg welkom. Daarbij snakte ik ook naar frisse en heldere lucht, in het groen wandelen, even geen herrie om me heen en me kunnen bewegen zonder direct doordrenkt te zijn met zweet. En vlees… Veel vlees… Carnivoor dat ik ben heb ik dat gemist in India. De koffer werd gevuld met souvenirs en frutsels, specerijen, overheerlijke Alphonso mango’s (the best), zaadjes, gevalletjes en dingetjes.

Andrea’s bruiloft was super, Klaas-Wim en zij waren totaal verrast dat ik er ook bij was! De verrassing maakte spoedig ruimte voor plaatsvervangende schaamte toen Cindy, Tjitske, Susan en ik plus aanhang een toepasselijk en zelf gecomponeerd liedje voor het bruidspaar zongen, tegenover de bruiloftsgasten. Iets over zandbakken, weeë knieën en bussen. Conform de Indiase traditie had ik mendhi, hennadecoraties in de vorm van bloemen, slingers etc., op mijn linkerhand laten zetten voor de bruiloft. Mijn verjaardag heb ik ook in een heerlijk zonnig maar toch koel Nederland gevierd, in bijzijn van familie. Op de dag zelf heb ik met mijn kont op het strand in Zandvoort gelegen. Nu de mendhi van mijn hand en pols zijn verdwenen zijn er lichtere plekken voor in de plaats gekomen, daar waar de Zandvoortse zon niet bij kon. Hmm, zit ik in India met 42 graden en blijf ik wit, terwijl ik na wee weekjes Nederland bruin terug kom. Beetje maf is het wel.

Terug naar India werd de koffer vooral gevuld met voedsel – wat ik verder meeneem zou ik ook weer mee terug moeten krijgen natuurlijk. De 3,5 kilo aan stroopwafels heb ik op de eerste dag dat ik terug was op kantoor uitgedeeld aan mijn collega’s. Ze vonden ze heerlijk, nog lekkerder dan de dropjes die ik ze gevoerd heb. Ook heb ik mijn vroegere afdelingen E-detailing en Pre-editing, en twee goede collega’s een typisch Nederlands cadeautje gegeven: klompjes of een molentje van Delftsblauw keramiek.
Reshma, een collega, heeft enkele van ons tevens uitgenodigd voor de receptie van haar bruiloft. Een goede reden om een saree te kopen! Renée, Irene en ik zijn vandaag na het werk richting Laxmi Road gegaan, om samen met Reshma en haar man een saree uit te zoeken. De stoffen zijn vaak prachtig, van ruwe zijde tot chiffon en van katoen tot brokaat, in alle mogelijke kleuren en met veel goudborduursel. Het omdoen van de 5,5 meter lange stof gaat nog een werk worden, maar we kunnen vast wel geholpen worden. Ook hebben we een onderrok aangeschaft. Schoenen, juwelen, veiligheidsspelden en een cadeau voor het paar moeten nog gevonden worden, maar we hebben de tijd: de bruiloft is pas op 1 juni. We hoeven ons niet alleen te voelen, want er komen 500 gasten! Dat is nog eens wat anders dan met een Nederlandse bruiloft...

Ik weet nog niet of ik doorga met mijn danslessen. Ik deed samen met Connie aan Bharatnatyam, een traditionele Indiase tempeldans met veel symboliek. We krijgen privéles van Rama, een meisje dat al jaren deze dans beoefend. Ze is supergoed. Ze heeft ons de eerste 20 handbewegingen, de Matras, geleerd, die gebruikt worden om een verhaal uit te beelden. Rama deed ook mee aan een dansvoorstelling in de Shaniwar Wada, het oude fort in de binnenstad van Pune. Helaas was Connie die dag ziek en ben ik alleen met Dhanashree, een oud-collega uit Crest, en diens moeder meegegaan. De show had voorstellingen van 3 soorten Indiase dans: naast "onze" dans ook Karthak en Orissa. Het geld dat hiermee is ingezameld komt ten goede aan hiv/aids-awareness. De voorstelling heeft me toen wel weer geïnspireerd door te gaan met de lessen, maar het probleem is dat de plek waar ze ons lesgeeft (een school) zo ver weg is. Het duurt bijna een uur per riksja om er te komen en we moeten 's avonds in het donker terug. Daarnaast kunnen we niet zo vaak als we zouden willen door allerlei omstandigheden. We moeten het maar zien.

Trouwens, we hebben een nieuwe huisgenoot! Hij is heel schoon, stil, schattig, neemt niet veel ruimte in beslag en maakt geen rommel. Een beetje verlegen issie wel, hij deinst altijd terug als een van ons dichtbij komt. Hij is enkele dagen geleden in ons appartement komen wonen, en we laten hem maar rondscharrelen. Hij is toch te snel voor ons ;) Zie foto hieronder...