Holi camel!

Het is ongelooflijk maar waar: ik heb het de laatste 2 weken op het werk druk gehad, en zelfs met Nederlands werk! BSL, de Nederlandse uitgeverij die door Springer is overgenomen, stuurt voorzichtig werk naar Crest om te kijken of men hier dezelfde kwaliteit kan behalen in het maken van hun boeken, advertenties en afbeeldingen als de Nederlandse vendors. Crest heeft nog een lange weg te gaan als ik het zo zie: de advertenties zijn prima, maar afbeeldingen en boeken blijken te wensen te laten.

Waar Renée, de andere Nederlandse intern, en ik aan hebben gewerkt is een boek op tijd en in goede kwaliteit afgeleverd krijgen. We lopen echter tegen nogal wat problemen aan. Zonder je te vervelen met details: de contactpersoon hier voor BSL, die alles regelt, is drie weken verdwenen en nu blijkt dat ze ontslag heeft genomen. Renée en ik zijn de nieuwe contactpersonen maar niemand kan of wil ons uitleggen hoe we dit proces moeten doorlopen. Het is dus trial en -vooral- error. Het boek was enkele dagen te laat maar dat viel nog mee. Wat erger is, is dat het er niet uitziet zoals de klant zou willen, en dit komt vooral omdat ons voorbeeldboek waarop we dit nieuwe boek hebben gebaseerd, niet het juiste was. Het goede voorbeeldboek kregen we op de dag waarop we het boek leverden. Waarom zo laat? Omdat het opgeborgen was en de verantwoordelijke “de sleutel niet had”. Omg wat onprofessioneel. We krijgen er veel werk aan om alles om te bouwen zodat het aan de eisen voldoet.

Trouwens, ik mag geloof ik blij zijn dat ik 'live' werk krijg. De vorige interns die hier hebben gewerkt schijnen dat niet of nauwelijks gehad te hebben en voor hun moet het dus veel saaier zijn geweest. Ik heb vanaf week 2 of 3 al live e-newsletters gemaakt en quality assurance gedaan voor teksten. Dit is kijken of er nog fouten zitten in het werk dat wordt afgeleverd. Crest is natuurlijk ook nog een erg jong bedrijf, slechts 1 jaar oud. Men moet hun weg ook nog een beetje vinden misschien. Al zie ik dat ze wel heel professioneel, goed en nauwkeurig kunnen werken. Maar af en toe... Mijn geduld wordt zo nu en dan behoorlijk op de proef gesteld.

Genoeg over het werk. We hebben ook nog een leven naast het werk, al blijft er niet veel tijd over. Vorig weekend heb ik op zaterdag gewerkt. Niet omdat ik dat nu de beste tijdsbesteding vind maar omdat ik in april naar Mumbai wil, en twee daagjes te kort is om daar door te brengen. Het is een lange reis en een reusachtige stad met 17 mil. inwoners. Door op zaterdag te werken kan ik een vrijdag of maandag vrij nemen. April is de zomer alleen wel al aan de gang, en het is nu al 37 graden, dus ik ben benieuwd… of eigenlijk niet…

Zondag zijn Renée, Connie en ik naar de Chokhi Dhani geweest, een kruising tussen een amusementspark en een authentiek Rajastani (=Indiase staat) dorpje. We moesten wel anderhalf uur wachten voordat de fun begon, maar toen bleek het echt gaaf. We hebben een poppenvoorstelling gezien, dansvoorstelling, magicshow, een touwdanser met potten op zijn hoofd op een vijf meter hoog touw zien balanceren, en zelfs op een kameel gezeten! Het eten was heerlijk en vooral erg veel, een Rajastan thali. Op een groot bananenbladbord met kleine schaaltjes eromheen, tevens van bananenbladeren, kregen we een stuk of 15 verschillende gerechtjes. Een tulband op ons hoofd namen we maar op de koop toe. Ik wil hier graag nog een keer naartoe, want er was nog meer te beleven waar we geen tijd meer voor hadden. De Chokhi Dhani ligt nogal afgelegen en de dichtstbijzijnde riksja’s rijden op de weg zo’n 4 kilometer van de ingang. We hadden de riksjarijder die ons hierheen bracht gevraagd om rond 7 uur terug te komen. Uiteindelijk bleken we nog te laat en was er geen riksja te bekennen. Waarschijnlijk begreep de arme kerel ons niet, ondanks mijn dappere pogingen in Marathi uit te leggen hoe laat hij ons op moest pikken. We gingen uiteindelijk met een jeep van het park naar huis, met een stoere cipier als chauffeur.

Dit weekend is een lang weekend, vrijdag hebben we vrij. Dit is namelijk naast Goede Vrijdag een Indiase feestdag, Holi. Op vrijdag, het eigenlijke Holi,worden er bonfires gemaakt om de verbranding van Holika, een mythische figuur, te vieren. Op zaterdag schijnt men felgekleurde poeders op elkaar te gooien en high te worden door lassi (=zout yoghurtdrankje) met marihuana ,“bhang” te drinken. Ik weet nog niet of ik de deur uit ga morgen, het schijnt vrij heftig te kunnen worden, maar geen idee hoe het hier in Viman Nagar is. de info die we krijgen van collega's is nogal tegenstrijdig zoals gewoonlijk. Zondag hebben we enkele collega’s uitgenodigd om een voor hun onbekend feest te vieren, Pasen. We gaan eieren beschilderen en een paaslunch maken.

Minder leuk nieuws is dat ondertussen iedereen een keer of meer ziek is geweest, behalve ik. Vidya is zelfs 3 dagen opgenomen in het ziekenhuis vanwege haar ziekte en omdat ze uitgedroogd was. Of het door het eten komt, door de extreme hitte, het water of door iets anders weten we niet; waarschijnlijk een combinatie. Voor mij is dit geen reden extra voorzichtig te worden, als je ziek moet worden dan wordt je ziek. Vanavond gaan we ook een nieuw restaurant bezoeken in het kader van de verjaardag van Vidya, een van de Duitse interns (ja, is een Indiase naam, ze is hier dan ook geboren).

Er zijn weer foto's te bewonderen, zelfs van yours truly aan het werk. De CEO van Springer (een Nederlander overigens) en twee boardmanagers zijn langsgekomen voor een inspectie en update, en hiervan zijn ook foto's gemaakt. Quasi intelligente shots van mij achter een flashpresentatie moeten niet te letterlijk opgevat worden, dit was enkel voor het plaatje. E-newsletters zien er niet zo sprankelend uit als een mooie Duitse ( "Nee, Nederland is niet hetzelfde als Duitsland..." ) flash. Not my idea. Beeldvorming is alles hier. Denk aan bergen planten en bloemstukjes die opeens overal in het kantoor staan voor de CEO en co., en na hun bezoek weer verdwijnen.
Tevens Chokhi Dhani foto's!

http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia.