Pune tripjes

Vorig weekend hebben Renée, Connie en ik een sightseeing tour door Pune gemaakt, om plaatsen te bezoeken die ik al vanaf dag 1 wilde zien. We begonnen onze dag bij het Shaniwar Wada, een 18e eeuws fort dat middenin de stad staat. Shaniwar is Marathi voor zaterdag, en het was vast auspicious dat we hier op zaterdag heengingen. De indrukwekkende muren zijn meters hoog en zien er sterk en robuust uit. Hoe anders dan het eigenlijke fort, dat niet meer dan de fundamenten van een ooit groot bouwwerk is. De vlakte binnen de muren stelt niet zo veel voor en de conservatie technieken van de Indiërs begint en eindigt bij het aanvegen van de paden en het wateren van de bomen. We hebben een rondgang over de muren gemaakt en wat rondgestruind over de resten van het paleis en de vertrekken, waarna we vertrokken.

We liepen in de brandende zon naar het Raja Dinkar Kelkar museum, wat in hartje Pune ligt. Het museum was niet makkelijk te vinden maar het was absoluut boven onze verwachtingen. De collectie bestaat uit allerhande Indische zaken, van marmeren beelden tot prachtig ingelegde houten deuren en van sari’s en handpoppen tot muziekinstrumenten. Dit alles is bijeengebracht door een rijke verzamelaar, naar wie het museum is vernoemd. Het is dus eigenlijk de privé-collectie van Dr. D.G. Kelkar. Het was aangenaam koel en rustig binnen met een minimum aan bezoekers. Na het museumbezoek zochten we een klein lokaal eetdingetje op voor de lunch.
Onze laatste stop van de dag was de oudste tempel van de stad, de Pataleshwar Caves. Dit is een tempel met kunstmatige grotten uit de 8ste eeuw, gewijd aan Pataleshwar, heer van de onderwereld. Vlakbij de universiteit gelegen en op steenworp afstand van een van de drukste straten van de stad is deze plek toch een oase van rust. Mensen picknicken onder de reusachtige bomen, brengen offers in de tempel of rusten wat in de koele grot. Er zijn veel verborgen carvings in de steen, zoals voetjes, bloemen of vage en geërodeerde reliëfs van goden of mensen.

De werkweek is enigszins anders, aangezien ik nu een andere afdeling heb. Ik werk ’s ochtends nog bij e-detailing, waar ik eigenlijk al weg had moeten zijn, maar omdat een van de collega’s op vakantie is val ik voor haar in. ’s Middags werk ik bij pre-editing. Dit is een van de eerste afdelingen waar een nieuw manuscript binnenkomt. Het wordt hier verwerkt zodat alle kopjes, kolommen, etc. keurig netjes in het boek komen te staan. Ook zou ik ’s middags bezig moeten zijn met werk voor BSL, de Nederlandse tak van Springer. Maar dat werk staat nogal op een laag pitje. We hebben een ‘conference call’ gehad met de mensen van BSL en er is ons nogmaals verzekerd dat wij, Renée en ik, meer bij het proces betrokken zullen worden. De dag daarna kwam er een mailtje binnen met een job, wat diezelfde dag af moest. Het kostte ons heel wat praten en coördineren, maar we kregen het af, en de feedback was positief! Wat een overwinning… Onze eerste job voor BSL is gelukt en het voelt goed ^_^

Dit weekend hebben we wederom in Pune doorgebracht. Zaterdag hebben we een Bollywood film gezien, Jodhaa Akbar. Dit is een historisch liefdesverhaal (uiteraard) wat zich afspeelt in de 16e eeuw, met zwaardgekletter, veel kleur, goede muziek en prachtige mensen en kleding. Het verhaal was lastig te volgen aangezien het in Hindi was, maar de overweldigende beelden die elk shot het beeld vulden maakten veel goed. Wel merkwaardig dat vooraf aan de film het volkslied gespeeld wordt en iedereen plechtig opstaat om doodsstil naar het kattengezang te luisteren. We aten ons diner bij ons nieuwe favo restaurant, Polkadots, waar ze allerlei gerechten serveren, van Mexicaans tot Brits.

Zondag zijn we (Irene, Connie et moi) eerst naar een grote boekwinkel geweest, daarna naar Laxmi Road. Dit is meer een gebied van kleine bazaarachtige winkeltjes waar ze van alles verkopen. Denk: veel mensen, kleuren, geuren en spullen. Het gaafst was een overdekte markt, wat meer op een tempel lijkt van de buitenkant. Hier wordt groente en fruit verkocht, en het is aangenaam koel. De geuren van de gember, knoflook, chili, bloemen en fruit vullen de lucht. De mensen zijn nieuwsgierig maar niet opdringerig, en het is verbazingwekkend rustig. Volgens mij lachten ze ons uit toen we aangaven maar 2 chilipepers te willen, normaal koop je daar een halve kilo van. Aangezien onze magen begonnen te rommelen aten we een heerlijk soort wada pav (Indiase miniburger met van alles erop, in en aan). Connie en ik zijn nogal experimenteel wat Indiase dingen betreft, in de eerste plaats het eten. We doen graag wat de locals zelf ook doen. ’s Middags heb ik buiten doorgebracht, bij het zwembad en in het gras met een dik boek. Ik wil er nog even niet aan denken dat ik morgen weer naar kantoor gaan, om me vast te vervelen.