Malavli, Karla en Lonavale
Door: Sara
Blijf op de hoogte en volg Sara
17 Februari 2008 | India, Poona
Mijn verlanglijst van dingen die ik wil zien/doen in en rond Pune is langer dan de tijd die ons rest hiervoor. Maar dit weekend hebben Connie en ik onze vrije tijd goed benut. Zaterdag hebben we met de trein de Karla Caves en Malavli bezocht, waarna we doorgingen naar Lonavale.
We hadden de trein van 8 uur 's ochtends om de ergste hitte voor te zijn. Local trains zijn niet fijn maar met een ticket 1e klas geen problem. De rit naar Malavli duurt ongeveer anderhalf uur. Het dorpje zelf is een slaperig gehucht waar weinig te beleven valt. De riksja bracht ons naar Karla town, vanwaar we de trappen naar boven, richting Karla Caves, namen. We kwamen weinig toeristen maar vooral veel Indiërs tegen, die offers aan de goden brengen of een gezellig dagje uit ervan maken. Helaas houden ook hier weer veel bedelaars zich op, die met uitgestoken handjes om een baksjish vragen, wat kleingeld.
De 16 Boeddhistische Karla grotten zijn in de rots uitgehouwen vertrekken, de oudste uit de 3e eeuw v.Chr. Er zijn veel kamers voor de monnikken maar de hoofdattractie is een met relief overladen grot. De houten plafonbalken zouden de originele balken zijn en moeten dus 2300 jaar oud zijn. De grot is niet zo heel groot maar wel indrukwekkend met zijn prachtig rijk gebeeldhouwde ingang. Echter, de moderne, half gietijzeren - half houten tempel, die recht voor de ingang staat en schittert van lelijkheid, is een toppunt van slechte smaak en horizonvervuiling. De andere grotten zijn in de berghelling uitgehakt en waren via een erg smal paadje te bereiken. Aangezien de weg naar beneden een minstens 200 meter hoge val zou zijn hebben we onze klimtocht maar afgebroken. Toen we op het punt stonden terug te gaan richting hoofdgrot, werden we minder leuk verrast. Een grote zwerm bijen kwam vanuit de vlakte over ons heengezoemd. De honderden bijen waren opeens overal om ons heen. We deden het enige wat je kunt doen in zo'n situatie: doodstil blijven staan. Na wat uren leek maar in werkelijkheid hooguit een halve minuut moet zijn geweest, verdwenen ze met zijn allen weer net zo vlug als dat ze gekomen waren. Nu snappen we ook al die bijenraten die bij de ingang van de Karla cave hingen.
Na de grotten liepen we op ons gemak, als enige, langs alle kleine shopjes van Karla. We namen wat te eten bij een schattig mini eetgevalletje, met blije en trotse kerels die ons van alles wilden laten proeven. De foto's die Connie van ze nam vonden ze geweldig. We hebben flink wat chikki gekocht, zoete koekjes die van pinda, cashew, sesam of andere noten gemaakt kunnen worden en een lokale specialiteit zijn. De aanwezigheid van een plaatje van Peter Pan op elke verpakking is voor mij een van die Indiase raadsels.
Na de grotten namen we de trein naar Lonavale, waar we wat rondliepen. Ik wilde graag naar het Reywood Park, maar de vriendelijke mensen die ons zelfverzekerd de weg wezen bleken het niet bij het rechte eind te hebben. In plaats van dat ze zeggen dat ze geen idee hebben van waar het park is geven ze duidelijke aanwijzingen die je in the middle of nowhere doen belanden. Na enkele tijd te hebben gewandeld hebben we toch maar een riksja aangehouden.
Het park is niet zo groot en groen als ik graag zou willen. Ik mis de natuur hier in Pune erg, de bedompdheid en drukte van de stad verstikken me. Vandaar ook dat Connie en ik dit dagtripje ondernamen. Op de foto's zagen Reywood park en Lonavale er groen uit, maar die foto's zijn uiteraard in de moessontijd genomen wanneer alles groeit en bloeit. Nu is de natuur geel en bruin. Er zijn enkele mooie bomen in het park, sommige dragen vreemde vruchten. Andere dragen wederom grote bijenraten. In het park komen locals graag om te picnicken en kinderen om te spelen. Er was een schoolklas met keurig in uniform gekleden kids aanwezig. Toen Connie haar camera te voorschijn haalde, werden we overspoeld door een grote groep kinderen die luid roepend en joelend naar voren drongen om maar op de foto te komen. Zoveel energie en blijheid overrompelde ons. Hen van ons afschudden (Whats your name? Where're you from?) bleek lastig...
Na het park hebben we nog wat rondgekeken in Lonavale, waarna we de trein terug naar Pune pakten. Hoe dichter we de stad naderden, hoe doffer de lucht. De stad is vol en groot, met mensen, kleuren en vooral stank en smog. Ik moet het nog nakijken, maar volgens mij heb ik vanuit de trein papegaaien over de rivier zien vliegen. De vogels hadden het silhouet en de knalgroene kleur van papegaaien maar ik weet niet of die hier ook echt voorkomen. Er zijn hier wel veel plastic-etende koeien los en tienduizende zwerfhonden. Ook heb ik enkele grijze eekhoorns, mooie vlinders en aparte vogels gespot in de stad zelf.
Zondag, vandaag, hebben we geshopt in M.G. Road (Indiërs zijn gek op afkortingen-M.G. staat voor Mahatma Gandhi) en Fashion Street. Fashion street is niet echt een straat, meer een overdekte bazaar met kleding en accessoires. De stoffen in India zijn geweldig mooi, zo diep van kleur en rijk bewerkt. Na het shoppen hebben we gegeten bij ons stamrestaurant, Shree Krishna, dat vlakbij ons appartementencomplex ligt.
Over het werk valt niets nieuws te vertellen helaas. Ik heb mijn teamleider afgelopen vrijdag een beetje geholpen met het bouwen van een website in Photoshop voor de interne Crest site. Hij is echt een master (of moet ik zeggen guru?) in photoshop en flash. Ik oefen wat voor mezelf met Photoshop, Illustrator en vooral Dreamweaver. Flash blijkt lastig omdat het zo anders is dan ik gewend ben maar ook dat probeer ik. Ik heb nu een stuk of 4 live ("echte" E-Newsletters gemaakt in Dreamweaver, en een heel aantal om te oefenen. Hopelijk wordt ik snel als volwaardig lid van het team gezien en krijg ik net zoveel werk als de rest.
Meer foto's van onze belevenissen zijn te bewonderen op:
http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia
We hadden de trein van 8 uur 's ochtends om de ergste hitte voor te zijn. Local trains zijn niet fijn maar met een ticket 1e klas geen problem. De rit naar Malavli duurt ongeveer anderhalf uur. Het dorpje zelf is een slaperig gehucht waar weinig te beleven valt. De riksja bracht ons naar Karla town, vanwaar we de trappen naar boven, richting Karla Caves, namen. We kwamen weinig toeristen maar vooral veel Indiërs tegen, die offers aan de goden brengen of een gezellig dagje uit ervan maken. Helaas houden ook hier weer veel bedelaars zich op, die met uitgestoken handjes om een baksjish vragen, wat kleingeld.
De 16 Boeddhistische Karla grotten zijn in de rots uitgehouwen vertrekken, de oudste uit de 3e eeuw v.Chr. Er zijn veel kamers voor de monnikken maar de hoofdattractie is een met relief overladen grot. De houten plafonbalken zouden de originele balken zijn en moeten dus 2300 jaar oud zijn. De grot is niet zo heel groot maar wel indrukwekkend met zijn prachtig rijk gebeeldhouwde ingang. Echter, de moderne, half gietijzeren - half houten tempel, die recht voor de ingang staat en schittert van lelijkheid, is een toppunt van slechte smaak en horizonvervuiling. De andere grotten zijn in de berghelling uitgehakt en waren via een erg smal paadje te bereiken. Aangezien de weg naar beneden een minstens 200 meter hoge val zou zijn hebben we onze klimtocht maar afgebroken. Toen we op het punt stonden terug te gaan richting hoofdgrot, werden we minder leuk verrast. Een grote zwerm bijen kwam vanuit de vlakte over ons heengezoemd. De honderden bijen waren opeens overal om ons heen. We deden het enige wat je kunt doen in zo'n situatie: doodstil blijven staan. Na wat uren leek maar in werkelijkheid hooguit een halve minuut moet zijn geweest, verdwenen ze met zijn allen weer net zo vlug als dat ze gekomen waren. Nu snappen we ook al die bijenraten die bij de ingang van de Karla cave hingen.
Na de grotten liepen we op ons gemak, als enige, langs alle kleine shopjes van Karla. We namen wat te eten bij een schattig mini eetgevalletje, met blije en trotse kerels die ons van alles wilden laten proeven. De foto's die Connie van ze nam vonden ze geweldig. We hebben flink wat chikki gekocht, zoete koekjes die van pinda, cashew, sesam of andere noten gemaakt kunnen worden en een lokale specialiteit zijn. De aanwezigheid van een plaatje van Peter Pan op elke verpakking is voor mij een van die Indiase raadsels.
Na de grotten namen we de trein naar Lonavale, waar we wat rondliepen. Ik wilde graag naar het Reywood Park, maar de vriendelijke mensen die ons zelfverzekerd de weg wezen bleken het niet bij het rechte eind te hebben. In plaats van dat ze zeggen dat ze geen idee hebben van waar het park is geven ze duidelijke aanwijzingen die je in the middle of nowhere doen belanden. Na enkele tijd te hebben gewandeld hebben we toch maar een riksja aangehouden.
Het park is niet zo groot en groen als ik graag zou willen. Ik mis de natuur hier in Pune erg, de bedompdheid en drukte van de stad verstikken me. Vandaar ook dat Connie en ik dit dagtripje ondernamen. Op de foto's zagen Reywood park en Lonavale er groen uit, maar die foto's zijn uiteraard in de moessontijd genomen wanneer alles groeit en bloeit. Nu is de natuur geel en bruin. Er zijn enkele mooie bomen in het park, sommige dragen vreemde vruchten. Andere dragen wederom grote bijenraten. In het park komen locals graag om te picnicken en kinderen om te spelen. Er was een schoolklas met keurig in uniform gekleden kids aanwezig. Toen Connie haar camera te voorschijn haalde, werden we overspoeld door een grote groep kinderen die luid roepend en joelend naar voren drongen om maar op de foto te komen. Zoveel energie en blijheid overrompelde ons. Hen van ons afschudden (Whats your name? Where're you from?) bleek lastig...
Na het park hebben we nog wat rondgekeken in Lonavale, waarna we de trein terug naar Pune pakten. Hoe dichter we de stad naderden, hoe doffer de lucht. De stad is vol en groot, met mensen, kleuren en vooral stank en smog. Ik moet het nog nakijken, maar volgens mij heb ik vanuit de trein papegaaien over de rivier zien vliegen. De vogels hadden het silhouet en de knalgroene kleur van papegaaien maar ik weet niet of die hier ook echt voorkomen. Er zijn hier wel veel plastic-etende koeien los en tienduizende zwerfhonden. Ook heb ik enkele grijze eekhoorns, mooie vlinders en aparte vogels gespot in de stad zelf.
Zondag, vandaag, hebben we geshopt in M.G. Road (Indiërs zijn gek op afkortingen-M.G. staat voor Mahatma Gandhi) en Fashion Street. Fashion street is niet echt een straat, meer een overdekte bazaar met kleding en accessoires. De stoffen in India zijn geweldig mooi, zo diep van kleur en rijk bewerkt. Na het shoppen hebben we gegeten bij ons stamrestaurant, Shree Krishna, dat vlakbij ons appartementencomplex ligt.
Over het werk valt niets nieuws te vertellen helaas. Ik heb mijn teamleider afgelopen vrijdag een beetje geholpen met het bouwen van een website in Photoshop voor de interne Crest site. Hij is echt een master (of moet ik zeggen guru?) in photoshop en flash. Ik oefen wat voor mezelf met Photoshop, Illustrator en vooral Dreamweaver. Flash blijkt lastig omdat het zo anders is dan ik gewend ben maar ook dat probeer ik. Ik heb nu een stuk of 4 live ("echte" E-Newsletters gemaakt in Dreamweaver, en een heel aantal om te oefenen. Hopelijk wordt ik snel als volwaardig lid van het team gezien en krijg ik net zoveel werk als de rest.
Meer foto's van onze belevenissen zijn te bewonderen op:
http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia
-
19 Februari 2008 - 11:13
Patrick:
Hey Sara,
Goed te lezen dat je in je vrije tijd mooie dingen kan ondernemen, de uitstapjes zullen best boeiend zijn. Ik kan me voorstellen dat het werk een beetje saai is, wellicht zit het in de cultuur om nieuwkomers te ontlasten van lastige werkzaamheden, terwijl wij staan te trappelen om onze energie in diverse projecten te steken. Ook zij moeten wennen aan die jonge Westerlingen vol ongeduldigheid ;-).
Probeer eens bij collega's thuis te eten: je krijgt zo enorm veel mee van de plaatselijke gebruiken en zij vinden het een hele eer om jou te mogen ontvangen.
Heel veel plezier,
Groetjes, Patrick -
19 Februari 2008 - 14:43
Frans En Joke Van Be:
Hoi Sara,
Dat Pune zo vol gebouwd is en gigantisch veel mensen verblijven is ons wel duidelijk, aan de luchtverontreiniging zal je wel nooit aan gaan wennen en je hebt dan ook gelijk om in de week-enden zo veel mogelijk buiten Pune te gaan.
Zaterdag zijn Frans en ik nog bij opa zijn nieuwe caravan wezen kijken, hij is er dan ook helemaal blij mee. Toen wij zaterdag met hem bij de receptie de sleutel van de stacaravan ging halen struikelde hij over een paar tegels en viel languit op de grond, wij schokken ons wezenloos, hij krabbelde wel snel op Erik de beheerder heeft hem mee naar binnen genomen want hij had een grote bult boven zijn rechter wenkbrouw en het was ook iets geschaaft, achteraf viel het wel mee maar maandag is hij toch naar de dokter geweest omdat hij pijn in zijn pols had, dat was natuurlijk omdat hij de val wilde breken en op zijn handen terecht kwam en daardoor is zijn pols wat verstuikt en is voor een aantal dagen ingezwachteld.
Hopelijk zal zijn pols weer snel genezen.
Verledenweek heb ik mijn Fiat Punto ingeruild voor een wat nieuwere Punto met allerlei extra's zoals, airco, stuurbekrachtiging, elecktrische ramen en deuren en een leuk kleurtje lichtblauw metalic en hij heeft maar 26.000 km gelopen kortom een leuke auto waar ik erg blij mee ben.
veel groetjes uit Oudewater,
Frans en Joke. -
22 Februari 2008 - 15:36
Hilde Schonk:
Lieve Sara,
Heerlijk om je verhalen te lezen. Wat zo gek is, is dat het bij jullie zo warm is. Hier heeft het de afgelopen tijd wat gevroren, maar nu stijgt de temperatuur weer, regen dus! Vorig weekend hadden wij gezellige uitjes: tewaterlating in Kampen met daarna een heel gezellig diner, we sliepen bij een collega van Hans. Zondag groot feest, vrienden van ons waren 50(!) jaar getrouwd. Ook weer enig! Nu is het even wat minder. Hans heeft griep en wel de echte griep zo 39.7 oC koorts en overal vreselijke pijn, vooral zijn rug en hoofd. Zielepiet, vooral omdat het weer voor komend weekend goed is en wij lekker in de tuin wilden werken. Doe ik dus alleen. Daarnaast verdiep ik mij in mijn computer. We hebben nu eindelijk ADSL, maar de internettelefoonaansluiting is er nog niet. Altijd problemen met dat aansluiten! Moet ook een groter geheugen in mijn computer. Eerst durfde ik de boel niet los te koppelen, maar ik geloof dat ik het morgen ga proberen, heb een tekening gemaakt, kan volgens mij niet misgaan.
Geniet van je weekend en als je het erg warm hebt: denk aan ons!
PS wij gaan 13 april a.s. naar ons huis op Symi, kunnen bijna niet wachten.
Liefs,
Hilde
(ook van Hans natuurlijk) -
25 Februari 2008 - 08:31
Siwart En Carla:
Hoi Sara,
Het was goed dit weekend je stem weer eens te horen. Zowel via Skype als via je mobieltje. Het zal je wel een vermogen gekost hebben! Ik heb vandaag je foto's op de foto site van Renee bekeken. Ziet er heel mooi uit. Geweldig wat jullie allemaal zien. Zo'n fort ziet er spannend uit vooral als het helemaal overwoekerd is. Ben ook benieuwd naar je eigen foto's. Het zal vandaag wel weer wennen zijn op je werk. Hoop dat het werk wat beter gaat worden. Zowel qua inhoud als kwantiteit. En we hebben uiteraard alle foto's op de India sites bekeken. We houden Opa en Oma op de hoogte door al je mailtjes/verslagen naar ze toe te sturen aangezien zij uiteraard niet on line zijn.Vandaag krijgen we de kast van Nijhof die we besteld hebben. Deze komt dus naast en boven de keuken ingang. Carla en ik gaan hem komend weekend 2X verven en daarna wordt hij geplaatst. Dus als je in de zomer terug komt valt er heel wat nieuws te zien. Moet nu afsluiten want ik heb een vergadering. (doe dit mailtje evenop mijn werk).
Groetjes,
XXX Carla en Siwart
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
