Malavli, Karla en Lonavale

Mijn verlanglijst van dingen die ik wil zien/doen in en rond Pune is langer dan de tijd die ons rest hiervoor. Maar dit weekend hebben Connie en ik onze vrije tijd goed benut. Zaterdag hebben we met de trein de Karla Caves en Malavli bezocht, waarna we doorgingen naar Lonavale.

We hadden de trein van 8 uur 's ochtends om de ergste hitte voor te zijn. Local trains zijn niet fijn maar met een ticket 1e klas geen problem. De rit naar Malavli duurt ongeveer anderhalf uur. Het dorpje zelf is een slaperig gehucht waar weinig te beleven valt. De riksja bracht ons naar Karla town, vanwaar we de trappen naar boven, richting Karla Caves, namen. We kwamen weinig toeristen maar vooral veel Indiërs tegen, die offers aan de goden brengen of een gezellig dagje uit ervan maken. Helaas houden ook hier weer veel bedelaars zich op, die met uitgestoken handjes om een baksjish vragen, wat kleingeld.

De 16 Boeddhistische Karla grotten zijn in de rots uitgehouwen vertrekken, de oudste uit de 3e eeuw v.Chr. Er zijn veel kamers voor de monnikken maar de hoofdattractie is een met relief overladen grot. De houten plafonbalken zouden de originele balken zijn en moeten dus 2300 jaar oud zijn. De grot is niet zo heel groot maar wel indrukwekkend met zijn prachtig rijk gebeeldhouwde ingang. Echter, de moderne, half gietijzeren - half houten tempel, die recht voor de ingang staat en schittert van lelijkheid, is een toppunt van slechte smaak en horizonvervuiling. De andere grotten zijn in de berghelling uitgehakt en waren via een erg smal paadje te bereiken. Aangezien de weg naar beneden een minstens 200 meter hoge val zou zijn hebben we onze klimtocht maar afgebroken. Toen we op het punt stonden terug te gaan richting hoofdgrot, werden we minder leuk verrast. Een grote zwerm bijen kwam vanuit de vlakte over ons heengezoemd. De honderden bijen waren opeens overal om ons heen. We deden het enige wat je kunt doen in zo'n situatie: doodstil blijven staan. Na wat uren leek maar in werkelijkheid hooguit een halve minuut moet zijn geweest, verdwenen ze met zijn allen weer net zo vlug als dat ze gekomen waren. Nu snappen we ook al die bijenraten die bij de ingang van de Karla cave hingen.

Na de grotten liepen we op ons gemak, als enige, langs alle kleine shopjes van Karla. We namen wat te eten bij een schattig mini eetgevalletje, met blije en trotse kerels die ons van alles wilden laten proeven. De foto's die Connie van ze nam vonden ze geweldig. We hebben flink wat chikki gekocht, zoete koekjes die van pinda, cashew, sesam of andere noten gemaakt kunnen worden en een lokale specialiteit zijn. De aanwezigheid van een plaatje van Peter Pan op elke verpakking is voor mij een van die Indiase raadsels.

Na de grotten namen we de trein naar Lonavale, waar we wat rondliepen. Ik wilde graag naar het Reywood Park, maar de vriendelijke mensen die ons zelfverzekerd de weg wezen bleken het niet bij het rechte eind te hebben. In plaats van dat ze zeggen dat ze geen idee hebben van waar het park is geven ze duidelijke aanwijzingen die je in the middle of nowhere doen belanden. Na enkele tijd te hebben gewandeld hebben we toch maar een riksja aangehouden.
Het park is niet zo groot en groen als ik graag zou willen. Ik mis de natuur hier in Pune erg, de bedompdheid en drukte van de stad verstikken me. Vandaar ook dat Connie en ik dit dagtripje ondernamen. Op de foto's zagen Reywood park en Lonavale er groen uit, maar die foto's zijn uiteraard in de moessontijd genomen wanneer alles groeit en bloeit. Nu is de natuur geel en bruin. Er zijn enkele mooie bomen in het park, sommige dragen vreemde vruchten. Andere dragen wederom grote bijenraten. In het park komen locals graag om te picnicken en kinderen om te spelen. Er was een schoolklas met keurig in uniform gekleden kids aanwezig. Toen Connie haar camera te voorschijn haalde, werden we overspoeld door een grote groep kinderen die luid roepend en joelend naar voren drongen om maar op de foto te komen. Zoveel energie en blijheid overrompelde ons. Hen van ons afschudden (Whats your name? Where're you from?) bleek lastig...

Na het park hebben we nog wat rondgekeken in Lonavale, waarna we de trein terug naar Pune pakten. Hoe dichter we de stad naderden, hoe doffer de lucht. De stad is vol en groot, met mensen, kleuren en vooral stank en smog. Ik moet het nog nakijken, maar volgens mij heb ik vanuit de trein papegaaien over de rivier zien vliegen. De vogels hadden het silhouet en de knalgroene kleur van papegaaien maar ik weet niet of die hier ook echt voorkomen. Er zijn hier wel veel plastic-etende koeien los en tienduizende zwerfhonden. Ook heb ik enkele grijze eekhoorns, mooie vlinders en aparte vogels gespot in de stad zelf.

Zondag, vandaag, hebben we geshopt in M.G. Road (Indiërs zijn gek op afkortingen-M.G. staat voor Mahatma Gandhi) en Fashion Street. Fashion street is niet echt een straat, meer een overdekte bazaar met kleding en accessoires. De stoffen in India zijn geweldig mooi, zo diep van kleur en rijk bewerkt. Na het shoppen hebben we gegeten bij ons stamrestaurant, Shree Krishna, dat vlakbij ons appartementencomplex ligt.

Over het werk valt niets nieuws te vertellen helaas. Ik heb mijn teamleider afgelopen vrijdag een beetje geholpen met het bouwen van een website in Photoshop voor de interne Crest site. Hij is echt een master (of moet ik zeggen guru?) in photoshop en flash. Ik oefen wat voor mezelf met Photoshop, Illustrator en vooral Dreamweaver. Flash blijkt lastig omdat het zo anders is dan ik gewend ben maar ook dat probeer ik. Ik heb nu een stuk of 4 live ("echte" E-Newsletters gemaakt in Dreamweaver, en een heel aantal om te oefenen. Hopelijk wordt ik snel als volwaardig lid van het team gezien en krijg ik net zoveel werk als de rest.

Meer foto's van onze belevenissen zijn te bewonderen op:

http://s251.photobucket.com/albums/gg314/saraindia